De 1e visdag

Vanochtend de boel verder op orde gebracht. Hengels opgetuigd de boten getest enz. Om 11:00 uur komt Bjorn Harald de fietsen brengen.

Om een uurtje of 12 dan toch het water op. De vis wil absoluut niet bijten. Of dat nu komt omdat het afgaand water is, of dat iets anders een rol speelt weten we niet. De enkele gulletjes die we vangen zijn allemaal licht gehaakt en we verspelen ook nog wel enkele vissen. Het lijkt er op dat de vis niet aast. Aan het eind van de middag liggen Wiegert en Fjaeremark op een kilometertje of 2 vanaf de haven op 60 m diep water. Het duurt een hele tijd en dan in eens lijkt het er op dat een vis snuffelt aan de pilker van Fjaeremark. Nou ja, pilker; een 90 grams Ichiku (of ook wel Bottum Ship). Ineens is het raak. Het lijkt op vast zitten aan de bodem, maar dan zie je dat het toch beweegt. Na een metertje gewonnen te hebben racet de vis weg met een gierende slip. Dat gaat zo even door en Fjaeremark kan alleen de hengel met twee handen vasthouden. Geleidelijk lukt het om lijn terug te winnen. Inmiddels heeft Wiegert ook iets aan de haak hangen. Nadat hij deze vis binnen heeft gehaald maakt hij zich klaar om de vis van Fjaeremark te scheppen. Ineens roep hij “Heilbot”!. Inderdaad hangt aan de haak een heilbot. Wiegert zet snel het schepnet weg en pakt de gaf. Bij de 1^e keer dat de heilbot aan de oppervlakte komt ziet deze Wiegert en scheurt direct de diepte weer in. De molenspoel rookt nog net niet. Opnieuw dus de vis ophoog pompen. Nu komt de vis aan het oppervlak en wet Wiegert deze netjes te gaffen. Met een extra handje van Fjaeremark wordt de vis aan boord getrokken. Een heilbot van 12,5 kg en 106 cm lang. De 1^e voor Fjaeremark na 16 jaar vissen in Noorwegen.

De boot weer terug gelegd op de stek en vervolgens heft Wiegert al snel beet. Ook deze vis geeft zich niet makkelijk gewonnen. Eenmaal in zicht blijkt het te gaan om een grote Zeewolf. Ook deze trofee-vis wordt netjes aan boord gehaald.

Fjaeremark en Wiegert hebben niet veel gevangen, maar beiden wel een trofee-vis en dat maakt de dag (misschien wel vakantie) helemaal toppie!!

Dag 1: de Reisdag

Na wat strubbelingen aan de balie van de KLM over de koffergewichten, toch nog zonder problemen op pad. We zouden de gewichten tussen onze tassen/koffers niet mogen salderen! Gelukkig had Fjaeremark een schermafdruk van de voorwaarden toen we boekten en een transcript van een chat met de KLM van een paar dagen geleden!

Opvallend overigens dat onze weegapparatuur zo'n 1,5 kg minder aangeeft dan die van de KLM! Dat is dus wel opletten!

De rij voor de douane valt gelukkig mee. Alleen voor George is het hijgen en puffen. Die moet zijn rugzak bijna helemaal uitpakken. Hij was er voor gewaarschuwd; rugzakken zijn ook geen slimme dingen voor dit soort reizen! Toch maar direct doorgelopen naar de gate. Jammer, na een half uurtje krijgen we te horen dat we naar en andere gate moeten. We hebben zicht op het vliegtuig en kunnen dus controleren of al onze bagage ook werkelijk aan boord gaat. Het vliegtuig vertrekt met een kleine vertraging.

Eenmaal boven Noorwegen is duidelijk te zien dat de winter nog niet weg is.

Op vliegveld Trondheim sneeuwt het een heel klein beetje. Als we later in de bus ergens halverwege Namsos zijn, ligt er gewoon sneeuw op de weg en is het spek glad. Toch verloopt ook dit deel van de reis voorspoedig.

Na een half uurtje wachten in Namsos slepen we al onze bagage aan boord van de hurtigboot richting Leka. De boot gaat met een gangetje van 40 km/u richting Leka. Het waait nogal. Onderweg gaat het er om een stuk open water hobbelig aan toe. Zo erg zelfs dat we soms gewichtloos zijn om dan vervolgens met geweld in onze stoelen gedrukt te worden. Na Rorvik wordt het allemaal weer rustig, alleen sneeuwt het nu dikke vlokken die blijven liggen. Strak volgens planning komen we om 21:45 aan op Leka.

In een dikke sneeuwbui de spullen van de ferrysteiger naar het huis gelopen (in 3 keer!). Eenmaal compleet de meest noodzakelijke zaken uitgepakt. Na nog een lekker bordje bospaddenstoelensoep met champignons (?), snel in het mandje en ronken.

We zijn ingepakt!

Rokende telefoons vanwege de whatsapp berichten. Dat inpakken is niet zo maar iets. Helaas kan niet alles mee. 8 blikjes bier en wat eieren blijven achter. Prijstechnisch niet echt slim want brood is goedkoper dan alcohol in Noorwegen. Maar ja, om te voorkomen dat alles gaat liggen rollen, moeten die boxen ook vol en dan werkt brood weer beter dan blikjes bier! Het klinkt gek, maar het grootste probleem is eigenlijk om je handbagage aan het maximum gewicht te krijgen. Daar heb je echt een vacuumzak bij nodig om het volume zo klein mogelijk te krijgen en dan nog is het moeilijk.

Zo'n vacuumzak is overigens ook handig in je koffer of reistas om te voorkomen dat je molen, reels, flessen wijn, blikjes bier en andere breekbare spullen tegen elkaar liggen te stoten. Het wordt gewoon een stevig pakket en je voorkomt schade door de inertie van je spullen.

Maar goed alles zit erin. Op het laatst nog wat tussen reistas en handbagage uitgewisseld om dat laatste kilootje op de plek te krijgen. Nu maar hopen dat onze weegapparatuur dezelfde gewichten geeft als die van Schiphol. We zitten met een totaal van 279 kg, maar slechts 1 kg van ons maximum.

Wat anders is de drukte op Schiphol. Vanmorgen bij het inchecken kreeg ik al direct de waarschuwing om toch echt 3 uur tevoren aanwezig te zijn. Lekker uitslapen is er dus niet bij! Nu maar hopen dat er geen of maar beperkte vertraging is. We hebben in Trondheim wat tijd want onze bus vertrekt pas om 14:40 terwijl de geplande aankomsttijd van onze vlucht 11:30 is.

Ben benieuwd of George in de gaten heeft dat er morgen nog steeds krachtige wind (6 á 7 bft) staat voor de kust in de regio daar en dat we een stukje open water over moeten van Namsos naar Rørvik. Vorig jaar september toen Fjæremark, Wim en Niels er langs kwamen was het daar ook fiks hobbelig.

Zo iedereen is weer op de hoogte. Ik ga mijn boterhammetjes voor morgen onderweg maar eens klaar maken. Ja, vanaf Trondheim naar het huis duurt zo ongeveer 6 á 7 uurtjes en in die tussentijd is er geen eten te krijgen. Dus zelf wat meenemen.

Verrassend! (Of niet?)

De jaarlijkse tocht naar Leka is altijd weer een verrassing. Ook nu weer! Karl Oddvar meldt vandaag via messenger dat hij in Singapore zit en ergens midden in onze vakantie pas weer terug is.

Geen nood zegt hij. Jullie weten de boten te vinden en er mee om te gaan. De sleutel van het huis weten jullie wel te vinden en er staat wel een kruiwagen om de bagage van de ferry steiger op te halen. Nu maar afwachten of de afgesproken extra accu voor de fishfinder van Rene er ook is. Als er problemen zijn dan moeten we zijn vriend Bjørn Harald maar even contacten.

We kennen deze situatie en met wat improvisatie zal wel goed komen!

Bjørn Harald kennen we ook van eerdere trips, als onze fietsverhuurder en als die kerel die in dat TV-programma de presentator op Leka ontvangt. Vrolijk kerel, maar nog erger dan van Karl Oddvar is zowel zijn Noors als Engels niet verstaanbaar. Van Engels kun je nog zeggen dat we dan maar Noors hadden moeten leren. Nou, gelukkig kan Fjaeremark wel een bekkie Noors, maar dat is Oslo-Noors van de cursus en niet dat maffe dialect dat ze op Leka spreken! Bijvoorbeeld in Oslo zeggen ze "Leeka", in Trondheim "Lekkoh", in Namsos "Leukkoh" en op Leka zelf is het ineens weer "Ljieukkaoh". Ook de klemtoon ligt steeds anders: in Oslo ligt die op het eerste deel, in Trondheim en Namsos op middendeel en op Leka zelf valt de klemtoon op het laatste deel. Niet alleen fonetisch verandert het, maar ook de grammatica en morfologie van de taal als naar mate je verder van Oslo komt, zodat je kennis van het Noors vanzelf van "bare litt" naar "litt" gaat.

De spanning stijgt als we beginnen te pakken!

Zoals eerder gezegd gaan we dit jaar vliegen naar Trondheim, dan met de bus naar Namsos en als laatste met de (snelle) postboot naar Leka. We starten om 09:20 uur met de KLM dan om 14:40 verder met de Expressbus van NOR-WAY Bussekspress ASnaar Namsos en als laatste traject pakken we daar de snelle postboot "Foldafjord" van FosenNamsos Sjø AS. Uiteindelijk komen we dan om 21:45 uur aan in de haven van Leka (Skei hamn). Het huis staat op 100 meter van de haven. Dus dat laatste stukje lopen we wel.

De beperking zit vooral in de hoeveelheid materiaal die iedereen mee kan nemen. Dat levert best wel wat spanning op. Bijvoorbeeld bij het inpakken van de hengels; geen ruimte dus voor meer dan 2 reservehengels!

Dan de voedselvoorziening. Normaal koop Wim bijna alles in, nu is dat verdeeld over Wim en Fjaeremark. Er is een lijst gemaakt met gewichten van de levensmiddelen en dat is verdeeld. Dat doe je op gewicht, maar past het volume? Dat vergt toch nog enig kunst en vliegwerk! Kijk, van de KLM mogen we als groep de bagagegewichten wel salderen, je probeert toch een beetje bij de streefgewichten te blijven (23 kg per item).

Om als vast in de stemming te komen toch maar eens gekeken of er nog wat nieuws is van Leka. 2 dingen vallen op. Allereerst is er een ferme discussie aan de gang om de gemeente Leka te laten fuseren. Dat is een vorm van bestuurlijk modernisme die kennelijk ook in Noorwegen toe slaat. Nu heeft Leka nog alle voorzieningen zelf en staat ze er financieel zeer goed voor. Hoe zal dat worden als je gefuseerd bent: weg voorgezette school?, weg bejaardenhuis?, weg ambulance? Veel discussie dus als ik de website van de gemeente lees.

Toch ook nog wat aardigs. Een Noors TV-reisprogramma op Tronder-TV heeft een hele uitzending aan Leka gewijd. Da’s leuk om te zien; even kijken dus op Kortreist!

Allemaal best wel lastig als je gewend bent om met een grote aanhanger te gaan waar je alles in kunt stouwen en je nu “maar” 58 kg per persoon mag meenemen. Paniek bij het inpakken: Ineens is 2,3 kg Zeeuws spek teveel. Hup, een stuk eraf dan.

Zomaar zitten je boxen aan het gewicht, maar heb je nog volume zat over. Nu maar hopen dat dit bij Wim ook het geval is. Anders moeten er nog spullen uitgeruild worden.

Oh jee, het schepnet past niet in de koffer! Het alternatief is niets voor op zee. Wat nu?

Visspullen kunnen niet onbeperkt mee. Dus afspraken maken over wie welke reservematerialen inpakt.

Moeilijk dilemma, welke zakkensluiter moet er mee!

Je eigen spullen opnieuw sorteren zodat je genoeg, maar niet teveel mee neemt.

Wat een puinzooi zeg!

Gelukkig hebben we nog een paar dagen!

Velkommen, Fjæremark og venner turen i 2017 igjen pá øy Leka, i Norge!

Hallo en welkom op onze reislog!

Ook in 2017 gaan we weer vissen in Noorwegen. Opnieuw naar Leka, maar nu eens niet met de auto. We gaan vliegen! Een delegatie bestaande uit Zeepier (Fjæremark in het Noors), Niels en Willem "Hoffleeder" hebben dat vorige herfst uitgeprobeerd. Dat ging prima, maar je bent wel beperkt in hetgeen je kunt meenemen! We waren wel van plan in 2017 toch weer met de auto te gaan. We konden de personenbus en de aanhangwagen weer huren. Geen vuiltje aan de lucht dachten we. Echter bij het boeken van de ferry-overtocht bleek dat op het gewenste moment de ferry van Frederikshaven naar Oslo in dok lag. Andere perioden gaven problemen i.v.m. afspraken van de individuele leden van de groep en alternatieve routes maakten de reis zodanig duurder dat vliegen concurrerend werd. Daarom de hele groep in het vliegtuig dit jaar! Misschien de geboorte van een nieuwe trend!

Het vertrek is gepland op 23 april aanstaande en we komen op 2 mei weer terug. In de aanloop zullen we al enkele keren iets laten horen over de verdere voorbereidingen. Wil je iets meer weten over onze beweegreden en de bestemming Leka kijk dan eens onder het kopje "Profiel" hierboven (of klik op: http://zeepier-op-leka-mei2017.reismee.nl/profiel).

Wil je automatisch een mailtje ontvangen wanneer er een nieuw verhaal of een nieuwe fotoserie op deze site staat? Meld je dan aan voor mijn mailinglijst door je e-mail adres achter te laten in de rechter kolom.

We zien je graag terug op onze reislog en laat gerust af en toe eens een berichtje achter!

Leuk dat je met me meereist!

Groetjes,

Fjæremark